Trajectcontrole
Beroep instellen tegen een trajectcontrole
Trajectcontrole, Matlingeweg, Dordrecht, Openbaarheid van bestuur, Locatie, Flitsservice, Boetesite, Home en Contact
Schiedam - Al geruime tijd heb ik geen goed gevoel bij de trajectcontroles. Het openbaar ministerie heeft een snorkend verhaal neergezet op hun site, waaruit zou blijken, dat er bij trajectcontroles 100% pakkans is, dat buitenlanders niet de dans ontspringen, etc. Ik wordt ontzettend wantrouwig van claims, die niet waar kunnen zijn. Toen ik recentelijk weer een enveloppe vol met beschikkingen van trajectcontroles ontving, besloot ik eens de kat aan de bel te hangen.
Het belangrijkste probleem, waar je mee zit, is gebrek aan informatie. Van een verzoek aan de officier om informatie kan weinig verwacht worden. Want waarom zou hij zijn eigen zaak ondermijnen. Daarom de edele kunst van 'fishing' maar weer eens ter hand genomen. Dat bestaat uit het navraag bij anderen, poneren van onzinnige stellingen en stellen van domme vragen. Tot nog toe heeft de officier inderdaad nog niets opgeleverd. Maar het openen van een item op Juridisch flitsservice was aanmerkelijk succesvoller. Tal van betrokkenen bij de trajectcontroles hebben uitvoerig (anoniem) gereageerd. Niet alles was even zinvol. Maar er zaten wat juweeltjes tussen.
Bovenstaand de brief aan de officier. Geprobeerd wordt wat informatie te verkrijgen over de techniek van de trajectcontrole, nummerbordherkenning en juridische achtergronden. Opmerkelijk is de constatering, dat er sinds 1999 de uitspraak van de hoge raad kennelijk geen enkele gerechtelijke uitspraak is gedaan betreffende trajectcontroles. Het was niet eenvoudig om aan de uitspraak van de hoge raad te komen. Echter een van de deelnemers aan de discussie op flitsservice deed mededelingen. In 1999 lag de trajectcontrole bij Overschie er langdurig uit. De oorzaak daarvan is niet geheel duidelijk. In die zelfde tijd werd er door de politie en het openbaar ministerie een proefproces uitgelokt. Een politieagent heeft daarbij met 169 km per uur de trajectcontrole gepasseerd. Hoe hij dat gepresteerd heeft is een raadsel. De hoge raad heeft naar aanleiding daarvan geconcludeerd dat een trajectcontrole een geldig meetmiddel is.
Naast de uitspraak van de hoge raad is er nog het besluit meetmiddelen, waarvan ik tot nog toe alleen via Flitsservice over het concept kan beschikken. Daarin staan een aantal eigenschappen genoemd van een trajectcontrole. Kennelijk heeft men mee willen liften met de anderen meetmiddelen. Daardoor staan er enige eisen aan trajectcontroles, die minder zinvol zijn, maar waaraan de heren zich desalniettemin zullen moeten houden, zoals meetcorrectie, jaarlijkse ijking, aanwezigheid van BOA tijdens de meting en een tweede kenmerk naast het nummerbord. Deze eisen zijn onzinnig. Dat zal de politie aldra duidelijk zijn geworden. Bijgevolg ligt het voor de hand, dat ze zich er niet aan zullen houden. Als dat bewezen kan worden, dan ligt de trajectcontrole onderuit tot het meetbesluit is gerepareerd.
Technisch is de trajectcontrole een simpel systeem met inderdaad grote betrouwbaarheid. Het rekensommetje van afstand en tijd is erg betrouwbaar. Het komt niet aan op een meter resp. seconde meer of minder. Aangezien een verschil van een seconde of meter slechts een verwaarloosbaar verschil op het eindresultaat geeft. Wel gevoelig ligt de nauwkeurigheid van het uitlezen van de nummerborden. Ik ging ervan uit, dat dit moeilijk zou zijn.
Honderd procent nauwkeurigheid bij het uitlezen van de nummerborden is onwaarschijnlijk. Volgens een persbericht van de politie rijden er 30.000 auto's met valse nummerplaten rond. Nummerborden worden in serie uitgegeven. Daardoor heb je auto's met dezelfde kleur en type met vrijwel hetzelfde nummerbord. Ik heb het eens geprobeerd met de schatting van 10%. Tot mijn stomme verbazing is deze schijnbaar onzinnig hoge schatting van de uitval door niemand van de deelnemers aan de discussie (onderbouwd met echte cijfers) weersproken. Ook de gewaagde stelling, dat de BOA de uitval niet handmatig bijwerkt is niet weersproken.
Om een of andere reden zitten ze hem bij het OM ontzettend te knijpen voor het juridisch axioma "Gelijk behandeling in gelijke gevallen". Voor een niet jurist als mij is de reden, waarom dat een heikel punt is moeilijk te achterhalen. Ik heb wat zitten prikken. Gebleken is dat buitenlanders vrijwel altijd de dans ontspringen. De regelingen voor het incasseren van verkeersboetes in het buitenland zijn nog niet afgerond. Het rechtstreeks incasseren van boetes vanuit Nederland is onbetaalbaar. Ook schijnt ontwijken door motorrijders van de lussen resp. het niet afhandelen van de uitval een probleem te zijn. Als iemand weet waarom, dan houd ik mij aanbevolen...
De betreffende beschikkingen hadden allemaal betrekking op Rotterdam A20 Links en Utrecht. Deze trajectcontroles wijken fundamenteel af van de trajectcontrole bij Overschie. Er is sprake van een meervoudige kamerarij (drie stuks). De meting vindt kennelijk hoofdzakelijk plaats tussen de tweede en de der rij. De bebording is afwijkend opgesteld. Er is sprake van een bochtig parkoers, toe- en afritten. Inmiddels is gebleken, dat de bebording bij Rotterdam niet voldoet. Daartoe is een tamelijk formele redenering vereist. Deze zal bij de kantonrechter opgetrokken wenkbrauwen geven. Echter in Leeuwarden is het een volkomen valide argument.
Gezien de privacywet en de waarborgen op rechtmatigheid van bewijs, die gehanteerd worden in ons recht, mag fotomateriaal alleen gebruikt worden als aan bepaalde waarborgen is voldaan. Er is immers sprake van het nemen van foto's op een moment, dat nog geen redelijk vermoeden van schuld bestaat. Dat is niet toegestaan, tenzij de passanten erop is gewezen, dat er fotomateriaal van hen wordt verzameld. Bij Overschie is sprake van twee borden op rij. Eerst is er een voorwaarschuwing en daarna bij de eerste kamerarij een tweede bord.
Bij Rotterdam A20 links staan er vier borden. Twee bij het Terbregtseplein op de hoofdrijbanen van de A20 en de A16. Voorts staan er borden op beide toeritten van de A20. Deze staan op geruime afstand voor het begin van de werkelijke controle (500 meter resp. enkele kilometers). De borden op de hoofdrijbaan worden niet herhaald bij de trajectcontrole beginnend bij de tweede kamerarij.
De gebruikte borden komen niet voor in de wet en regelgeving. Bijgevolg dienen deze in de zin der wet beschouwd te worden als waarschuwingsborden. Zulke borden hebben bepaalde elementaire eigenschappen, zoals dat ze niet beëindigd hoeven te worden en dat ze geldig zijn zolang ze zichtbaar zijn. Opgemerkt werd, dat dit een moeilijk argument is. Wat is nabijheid. Is dat 50, 100, 200 meter of meer ? Geclaimd werd, dat een dergelijk bord voor het hele traject zou gelden. Dat het slechts een service is aan de automobilist. Herhalen van borden is alleen nodig na een zijweg. Deze claims lijken mij niet valide. Voorts is er inderdaad sprake van meerdere zijwegen.
De wet Mulder heeft een aantal opmerkelijk eigenschappen, die de verdediging ernstig hinderen. Dat is bewust gedaan om 'misbruik van recht' tegen te gaan. Echter het slaat een beetje door. In beschikkingen laat men welbewust details over de meetlocatie weg. Bij Dordrecht heeft dit aspect inmiddels geleid tot een hoger beroep, dat kansrijk is. Ook bij Rotterdam A20 Links wordt niet gemeld met welke installatie de meting is gedaan. Er is sprake van drie kamerarijen. Waarschijnlijk vindt de meting voornamelijk plaats tussen de tweede en de derde rij. Dat is op een afstand ca 4 km van de waarschuwingsborden. De metingen bij resp. 1e/2e en 2e/3e kamerarij moeten juridisch gezien worden als twee verschillende trajectcontroles. Er is sprake van op- en afritten. Het eindpunt van de meting kan zowel op A20 als op de A13 liggen. Juridisch zeer aanvechtbaar dus.
Echter voor het gebruik van deze schending van de rechten van de verdediging is onder de wet Mulder een betoog nodig, waaruit blijkt dat de verdediging door deze omissie onherstelbaar geschaad is resp. de omissie opzettelijk is. Het moge duidelijk zijn, dat het weglaten van de details van de meetlocatie 'beleid' is. Het is dus zinvol naar de rechter te stappen met de claim, dat het openbaar ministerie 'opzettelijk' de verdediging de juiste locatie van de meting onthoud in de beschikking.
Tenslotte hebben we nog de opmerkelijke uitspraak van de hoge raad, dat de ijkrapporten niet tot de 'stukken' gerekend moeten worden. Een echt vastberaden verdediging heeft tot nog toe steeds de ijkrapporten weten te verkrijgen. Het is evenwel steeds een langdurige juridische procedure om het zover te brengen. Merkwaardig dat men er nog niet toe overgegaan is de ijkrapporten simpelweg op internet te zetten. Dan is iedereen van dit gezeur af.
Ook blijken de aangeleverde foto's aan de verdediging vaak van mindere kwaliteit, dan die in het dossier. Opmerkelijk... Het lijkt zinvol voor de zitting het dossier te gaan inzien. Als blijkt dat de foto's van mindere kwaliteit zijn, dan die in het dossier dan heb je weer een 'schending van de rechten' van de verdediging. Het is niet helemaal duidelijk waarom het OM aldus de rechten van de verdediging schendt. Met betrekking tot het onthouden van de meetlocatie wordt het motief 'geldgebrek bij de politie' met gehoon ontvangen. Echter ook de stelling 'we doen het om dat het niet verboden is' verdient hoon. Het is een bekend argument van de verdediging in strafzaken om allerlei wangedrag van de verdachte goed te praten.
We zijn nu in afwachting van de beslissing en de stukken van de officier. Naar aanleiding daarvan zal ik besluiten of ik in beroep ga bij de kantonrechter. Daarna ligt het voor de hand dat ongeacht de uitspraak van de kantonrechter de gang naar Leeuwarden onvermijdelijk is. Aangezien het om erg veel geld gaat voor het openbaar ministerie en de politie. Het geheel of gedeeltelijk ontoelaatbaar zijn van trajectcontroles kunnen ze moeilijk over hun kant laten gaan. Het ligt voor de hand, dat ze in de bebording bij Rotterdam zullen verbeteren en voortaan in beschikkingen duidelijker zullen zijn over de meetlocatie. Ondertussen blijkt het verhaal op de sites van het openbaar ministerie aangepast. Dus iets hebben we al bereikt zonder zelfs maar de rechter te hebben gezien.
Het resultaat was uiteindelijk een briefje van de officier van justitie met het verzoek om mijn beroep in te trekken aangezien hij tot de conclusie was gekomen, dat het beroep gegrond was. Daarna is er nog diverse keren correspondentie geweest. Evenwel het opsturen van bovenstaande brief deed iedere keer wonderen. De conclusie is, dat de trajectcontrole Rotterdam links niet voldoet aan de regels gesteld in het meetbesluit en de uitspraak van de Hoge Raad. Bijgevolg is iedere beschikking gebaseerd op deze installatie nietig.