Dordrecht - Dat was een fikse teleurstelling de 11-9 nederlaag tegen Huissen. Het was een rommelige wedstrijd. Weinig partijen van hoog niveau. De wereldkampioen was er niet bij door een protest van Huissen. Als voormalig wereldkampioen 64-velden was Alexander Schwarzman natuurlijk uitgenodigd om deel te nemen aan het wereldkampioenschap in Brazilië. Sinds 10 jaar trekken de drie secties van het internationale dammen gelijk op. Dat is met name belangrijk bij het verwerven van een erkenning door IOC. De status van elk van spelsoorten 100-velden, 64-velden en Checkers zijn gelijk. Dat bleek ook tijdens de World Mind Sport Games. Het wereldkampioenschap 64-velden is in de ogen van de FMJD een even belangrijk toernooi als dat van de 100-velden. Het is dus opmerkelijk, dat de protestcommissie en de beroepscommissie van de KNDB tot de conclusie gekomen zijn, dat het wereldkampioenschap 64 geen echt internationaal titeltoernooi is, waarvoor vooruitspelen van de deelnemers gerechtvaardigd is.
Hoewel we soms anders denken hier in Nederland moeten we er ons van bewust zijn, dat onze sport leeft in de rest van het wereld. De aantallen damspelers in het Oostblok, China en Brazilië zijn een veelvoud van die in Nederland. In het Oostblok en Brazilië is 64-velden de belangrijkste vorm van het spel. Wellicht verrassend gezien het feit, dat we al een vijftig jaar een suprematie hebben van Russische wereldkampioenen op de 100-velden.
President van de Braziliaanse damfederatie Lelio Marcos doet er alles aan om de damsport op te stoten in de vaart der volkeren. Hij heeft een systeem van schooldamtoernooien opgezet. Dat gaat direct om aantallen, waar we hier maar van kunnen dromen. Hij heeft het wereldkampioenschap 64 naar Brazilië gehaald. Volgend jaar wil hij het wereldkampioenschap 100-velden organiseren. In deze landen is een IOC erkenning van groot belang voor het voortbestaan van de sport. Met een IOC erkenning heb je structurele overheidsteun. Nu is het bidden en smeken om geld.
Een IOC-erkenning is iets, dat je gegund moet worden. Je hebt bijvoorbeeld een minimum aantal landen nodig. Je moet bewijzen, dat je echt internationaal bent. Je moet het streven naar een 'schone' sport ondersteunen. We hadden in Beijing voor het eerst een echte dopingcontrole. De Schakers en de Bridgers zijn ons voorgegaan. De World Mind Sport Games en de International Mind Sport Association met hun Olympische ambitie zijn belangrijke middelen om het doel een echte Olympische sport te worden, te verwezenlijken.
De World Mind Sport Games waren voor mij een onvergetelijk ervaring. Voor de FMJD voldeed het evenement ten volle aan de doel, waarvoor we voor gekomen waren. Het was inderdaad het grootste damtoernooi aller tijden. Voor het eerst trokken we in een toernooi gelijk op met de drie secties van het internationale dammen. Een ongekend aantal landen nam deel. Alle toppers waren aanwezig. We hadden gedurende de hele periode een prachtige site in de lucht en alle techniek werkte. We hebben een prachtig visitekaartje afgegeven van onze ambities om een echte Olympische sport te worden...
Voor het eerst slaagden we erin elektronische damborden aan de hele wereld te tonen en succesvol te gebruiken voor de registratie van partijen van rapid en het gewone toernooi op de 100-velden. Ook waren er borden aanwezig voor de 64-velden. De Chinezen waren zo enthousiast van de borden, dat ze er onmiddellijk tien voor toekomstig eigen gebruik hebben besteld. Het enige echte probleem met de life partijen was, dat ze gespeeld werden op een moment, dat de rest van de wereld op een oor lag. Daardoor vereiste het wat doorzettingsvermogen van de toeschouwers om de partijen inderdaad life te volgen.
Bij ons was de organisatie in handen van Henri Macaux, die samen met Johan Demasure en het bondsbureau maanden lang dagen van 14 uur maakten om de boel voor elkaar te krijgen. We waren met veel te weinig mensen. De coördinatie en communicatie tussen het splinternieuwe bestuur en de Fransen (Macaux, IMSA-president Damiani en Christine Francin) liet door verschillen in taal en cultuur wat te wensen over. De Chinese organisatie moet peentjes gezweet hebben. Dat hebben wij zeker gedaan. Tot enkele dagen voor het begin van de spelen was het ons volkomen onduidelijk of het zou lukken of niet. De Franse stijl van organiseren sleept je er dan doorheen. Zij raken niet in paniek van visums, die op de laatste dag voor vertrek nog geregeld moeten worden...
Organisatorisch was het de grootste uitdaging, waarvoor we ooit hebben gestaan. Hein Verbruggen vertelde vorige week tijdens de meeting van het NOC/NSF voor internationale bestuurderen, hoe hij als verantwoordelijke namens het IOC de echte Olympische spelen had ervaren. Het is niet gemakkelijk geweest. De cultuurverschillen tussen de westerlingen en het ambitieuze Chinese organisatiecomité speelden hen parten. Voor Chinezen is gezichtsverlies iets wat ten koste van alles vermeden moet worden. Bij een dergelijke enorm evenement gaat er natuurlijk wel eens wat mis. Het zoeken van oplossingen voor gerezen problemen is niet eenvoudig.
Hij zat dan in een kamer met de burgermeester van Beijing. Deze wist natuurlijk niet alle fijne details. De voorzitter van het organisatiecomité zat in een andere kamer. Voorts was in weer een andere kamer de verantwoordelijke minister van het politbureau aanwezig. Elk van hen mocht absoluut geen gezichtsverlies lijden. Dat praat wat lastig. Door de discussie over Tibet, die de Chinese organisatoren kennelijk compleet verrast heeft, was het beveiligingsniveau verhoogd. Niet bevorderlijk voor het vlotte verloop van de spelen. Chinezen proberen pijnlijke situaties te vermijden door zeer lang van te voren te beginnen en letterlijk alles te plannen. Afwijken van deze planning was een doodzonde. Kosten nog moeite waren gespaard. De organisatie was daardoor hoewel wat statisch werkelijk voortreffelijk.
Zelf hadden we eigenlijk nauwelijks problemen. Aangekomen in de speelzaal zag ik onze Franse toernooidirecteur woedend uitvaren tegen een Chinees. Hij had kennelijk het verhaal over het belang van het voorkomen van "gezichtsverlies" niet helemaal meegekregen. De Chinees en de rest van het organisatiecomité gingen opmerkelijk vlot om met dit soort typisch Franse gevoelsuitbarstingen. Ze hadden natuurlijk al een paar maanden kunnen oefenen tijdens de Olympische en Para-Olympische spelen. In een opmerkelijk goed humeur, voortvarend en zonder al te hinderlijke veiligheidsmaatregelen konden we onze toernooien tot een goed en bevredigend einde brengen. Alles klopte. Een fantastische prestatie van de Chinese organisatie!!!
Afgelopen vrijdagavond was de halve vereniging aanwezig op het sportgala van de gemeente Schiedam. Het eerste tiental was uitgenodigd om geëerd te worden voor het nationale kampioenschap 2007/2008. Voorts was Ron Heusdens een van de drie genomineerden voor sportman van het jaar. Hoewel we het zekere voor het onzekere hadden genomen en met een grote delegatie aanwezig waren, hadden we nergens op gerekend. Meestal is de gemeente zo voorkomend om de winnaar van te voren eventjes te tippen. Het is immers zo pijnlijk als de sportman van het jaar andere verplichtingen voor heeft laten gaan. Na langdurig in spanning te hebben gezeten, werd Ron Heusdens door ons op de schouders gehesen.
In het persbericht van de KNDB werd gepraat over Gerard Jansen, die al een bulldozer over Sven Winkel heen walste. Bij het naspelen van de partijen kunnen jullie de werkelijkheid achterhalen. De werkelijkheid was, dat Gerard Jansen na een volkomen mislukte opening het geluk had, dat zijn tegenstander zijn oriëntatie verloor en in een klein complex standje, dat nooit zo op het bord had mogen komen aan tijdnoodproblemen ten onder ging. Dat ging wel iets anders bij het naast gelegen bord, waar Anatoli Gantwarg vanaf het eerste begin zijn tegenstander Joost Hendriksen strategisch volkomen overklaste. Het was een echt drama voor hem, dat hij in het zeer ingewikkelde afspel niet de beste voortzetting vond om de geboekte schijfwinst te realiseren.
De meeste partijen toonden spelers, die met de handrem speelden. De belangrijkste uitzondering was Peter van der Stap tegen Gunter Valneris. De laatste zette een grootschalige omsingeling op van een soort, waar ik mij zelf dertig jaar geleden ook wel eens aan bezondigd heb. Het is niet eenvoudig om je gelijk te bewijzen. Peter herinnert het zich misschien niet meer, hoe ik hem eens in een Zuid Hollands kampioenschap met deze opening de punten afhandig maakte. Ook ditmaal was het langdurig niets voor zwart. Zelfs toen wit de verkeerde richting koos voor expansie, was het nog steeds niets. Helaas wisselde hij twee zetten om en kreeg in plaats van een verpletterende aanval een dodelijk opsluiting voor de kiezen.
